วันกำเนิดลูกรัก.. 15 ตค 2000

นี่แหละครับ.. ลูกเวปจะกำเนิดที่นี่ โรงพยาบาลบางละมุง, พัทยานาเกลือ เป็นโรงพยาบาลรัฐบาล ที่ใหญ่ที่สุดในพัทยา
 

นี่คือห้องคลอดหมายเลข 1 ชั้น 5 ตึกผู้ป่วยพิเศษ ห้องนี้แหละ.. เป็นห้องที่ใช้พักในระหว่าง คลอดลูกเวป
 






เอามันให้จะ ๆ กันไปเลย.. นี่คือเตียงที่แม่น้องเวป เขาจะต้องใช้พักฟื้น หลังจากคลอดลูกเวปออกมา
 

ผ่านพ้นวินาทีแห่งชีวิตไปแล้ว.. และเหล่านี้คือภาพของลูกเวปที่ถ่ายหลังจากคุณหมอนำตัวมาส่งที่ห้องพักได้ 1 ชม. สุขภาพแข็งแรง ร่างกายสมบูรณ์ทุกประการ น้ำหนักตอนคลอด 3,230 กรัม เวลาเกิด 13.17 น. ของวันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม 2543 (แรม 2 ค่ำ เดือน 11 ปี มะโรง) ชื่อจริงคือ ด.ช. คุณากร ทวีวโรดมกุล ชื่อเล่น น้องเวป ชื่อจริงนั้น คุณปู่คุณย่าเป็นผู้กรุณาตั้งชื่อให้ หลังจากพยายามหาชื่อที่ถูกใจมาหลายเดือน  เพราะต้องการให้สอดคล้องกับชื่อของคุณพ่อ (คุณวุฒิ) ส่วนชื่อเล่น คุณพ่อเป็นคนตั้งให้ ชื่อนี้.. ต้องยกความดีให้กับคุณสำเริง (พี่เริง) ในวันนั้น ในวงเบียร์ บนห้างรอยัลการ์เด้น พี่เริงเป็นคนแซวว่า คุณพ่อทำเวปไซต์ ลูกก็น่าจะชื่อเวป.. ตรงเลย ตรงทีเดียว ก็เลยเลือกที่จะใช้ชื่อนี้ เพราะเป็นชื่อที่ถูกใจที่สุด (ต้องขอขอบพระคุณพี่เริงมา ณ โอกาสนี้ด้วย)

คุณพ่อลูกเวป.. ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย เพราะตื่นเต้นกับลูกชายคนแรก หกโมงเช้าทุกวัน คุณพ่อจะต้องนำน้องเวปไปส่งที่ห้องอาบน้ำ เพื่อให้พยาบาลสาวสวย อาบน้ำให้ (อิอิ.. น่าจะช่วยอาบให้คุณพ่อด้วยน๊าาาา) และเหล่านี้ คือภาพในวันแรกที่คุณพ่อ ต้องนำน้องเวปไปให้คุณพยาบาล (จ๋าวจ๋วย) อาบน้ำให้ 
 

 
น่าชื่นชมทีเดียว สำหรับภาพเหล่านี้ ที่พ่อและแม่ ได้รอคอยมานานกว่าเก้าเดือน และลุ้นอย่างใจจดใจจ่อว่า ทายาทที่ออกมา จะมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์เพียงใด และแล้ว คุณพ่อก็ได้ชื่นชมลูก และภายหลังจากคุณแม่ฟื้นจากยาสลบ ก็ได้เจอลูกชายเป็นครั้งแรก 

คุณฉัตรชลิต วิมุกตายน (พี่ปุ๋ย) กรรมการผู้จัดการบริษัทพัทยาลิ้งค์ และภรรยาสาวสวยหมวย แต่ไม่อึ๋ม ได้แวะเวียนมาหาหลาน ในคืนวันนั้นเอง
 





นี่คือ Mr. Jake Anthony เพื่อนชาว England  และหุ้นส่วนที่ดีที่สุด (ในตอนนั้น) หอบสังขาร 60 กว่า ๆ มาเยี่ยมหลานของหุ้นส่วนในวันรุ่งขึ้น










ภายหลังจากที่ต้องอยู่โรงพยาบาลมานานกว่า 5 วัน และแล้ว ก็ได้ฤกษ์กลับบ้านแล้ว กลับมาพร้อมกับทายาทคนใหม่ หลานชายคนแรกของตระกูล "ทวีวโรดมกุล"






เพจนี้ จัดทำขึ้นเพื่อที่หวังว่า สักวัน ลูกเวปเติบโตเป็นผู้ใหญ่ หรือโตมากกว่านี้ สิ่งเหล่านี้ ก็จะยังคงอยู่มิเลือนหาย ความเป็นอดีต ในหลาย ๆ ครั้งถ้าเรามิได้จด หรือมิได้บันทึกไว้ สิ่งมีค่าเหล่านั้นอาจสูญหายไปตามกาลเวลา รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือความรู้สึก ณ วันนั้น ๆ อาจถูกลืมไป.. หวังว่า สักวัน วันที่ลูกเวปรู้เรื่องรู้ราวแล้ว หรือเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จะมองเห็นคุณค่าสิ่งเหล่านี้ ที่คุณพ่อของลูกตั้งใจทำมันขึ้นมา.. เพียงเท่านี้ คุณพ่อลูก ก็พอใจแล้ว (10 มิุถุนายน 2544)