ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป

นอนตีสอง ตื่นเจ็ดโมงเหมือนอย่างเคย เจ้าลิงก็ยังไม่ตื่นเหมือนทุกวันนั่นแหละ เมื่อคืนทำเว็บกลุ่มอดีตนักโทษการเมืองทั้งวัน กว่าจะเสร็จ ก็เพลียมากๆ แต่ก็ดีเหมือนกันมีอะไรคืบหน้าไปอีกขั้น

คุยกับยุทธภูมิ และณัฐว่า วันที่ 5 เมษายน นี้ เราจะเอาเข็มกลัดไปขาย ยุทธภูมิ จะเอาน้ำยาต่างๆ ของเขาไปขายที่ถนนอักษะ งานชุมนุมของ นปช.

คิดถึงวันนั้นก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันที เหนื่อยกับการเดินทาง เหนื่อยกับการดิ้นรน แต่มันเป็นเรื่องที่เราจะต้องทำแหละ ไม่งั้น ก็คงไม่มีรายได้เข้า สิ่งที่เราคิดจะทำต่อ มันก็คงไปต่อไม่ได้

เช้านี้ เป๋ามาเคาะประตู เอาเงิน ค่าเขียนบทความมาให้ เราไม่คิดว่าเราจะได้เงินตรงนี้นะ แต่เขาก็เอามาให้ 1 พัน สำหรับ 2 บทความ เรารู้สึกเหมือนใครหลายคน พยายามจะช่วยเรา ให้เราอยู่ได้ ก็รู้สึกอายจริงๆ โชคดี ที่ช่วงนี้ เรามีเครื่องทำเข็มกลัด ที่พอจะทำเงินได้บ้าง แต่เราคงต้องทำการตลาดต่อไป เพื่อให้เกิดรายได้อย่างต่อเนื่อง

อยากเขียนหนังสือแล้วละ ตั้งใจจะเขียนให้เสร็จตั้งแต่ออกมาจากคุกแล้ว แต่มันไม่มีอารมณ์เขียนสักที ไม่ไหวเลย ไม่ได้เรื่องเลยเรา

อาทิตย์นี้ จะทำเรื่องธนะพงศ์ ให้เรียบร้อย เอาเขาขึ้นมากรุงเทพฯ จัดหาแท็กซี่ให้เขา เป็นเรื่องที่เรารับปากเขามานาน แต่ไม่ได้ขยับซักที อาทิตย์นี้ต้องทำให้ได้