
วันนี้ ตอนน้องเว็บกลับจากโรงเรียน น้องเว็บ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่ง และเดินมายังผม แล้วบอกว่า "ป๊า ขอ 5 บาท ป๊าต้องเซ็นด้วยนะ" ผมก็เลยถามว่า "อะไร ขอป๊าดูหน่อย สงสัยเป็นใบขออนุญาตฉีดยาน้องเว็บจากโรงเรียนแน่เลย" (คือล้อเค้าเล่นนะครับ เพราะเด็กทุกคน กลัวเข็มฉีดยา) เค้าก็ทำหน้าโกรธใส่แล้วบอกว่า "ป๊าๆๆๆ ไม่ใช่ เค้าให้ป๊าเซ็นซื้อดอกมะลิ เพื่อมอบให้แม่ในงานวันแม่ตะหาก"
ทุกๆ ปี พอใกล้ๆ กับเทศกาลวันแม่ ผมเองต้องกังวลทุกที เพราะถึงตอนนี้ ก็เข้าปีที่ 5 แล้ว ที่วันแม่ของลูก ไม่มีแม่ของเค้าไปร่วมงานวันแม่ที่โรงเรียน แต่ปีแรก ที่แม่เค้าจากไป ก็ยังดีหน่อย ที่มีเค้ามาร่วมงาน อาจเป็นเพราะเป็นปีแรกที่เค้าจากไป ก่อนที่น้องเว็บจะเข้าอนุบาล 1 เลยทำให้เค้าเองยังคงมาอยู่ แต่งานนี้ไม่ประทับใจเท่าไหร่ แม้โฆษกบนเวทีจะประกาศเรียก ผู้ปกครองของน้องเว็บขึ้นบนเวที แล้วถัดจากนั้น ก็จะมีบรรดาลูกๆ คลานเข่าเข้ามาหา แล้วก็กราบลงที่เท้าคุณแม่ จะเป็นภาพที่ประทับใจสักเพียงไหน แต่สุดท้าย เมื่อพิธีการสิ้นสุด ดอกไม้ พวงมาลัย ที่แทนความรักของ น้องเว็บ เด็กนักเรียน ที่เพิ่งเข้าอนุบาล 1 อายุยังไม่ถึง 4 ขวบ ผมยังต้องล้างก้นให้ อาบน้ำให้ แม่ของเค้าเอง ก็ยังไม่สามารถเก็บมันติดตัวกลับไปได้ อันด้วยสาเหตุที่ว่า กลัวแฟนใหม่จะเข้าใจผิด.. เป็นคำพูดที่สุดซึ้งที่ลูกยังไม่สามารถรับรู้ความหมายได้
ปีนี้ ก็เช่นกันกับทุกๆ ปี เพราะหลังจากนั้น วันแม่ที่โรงเรียน ก็ไม่เคยมีคนที่ได้ชื่อว่าแม่ของน้องเว็บ มาปรากฎอีกเลย ผมเอง ในวันที่โรงเรียนจัดพิธีวันแม่ ก็ให้ลูกหยุดทุกปี ถามว่าทำไม แม้ว่าคุณครูประจำชั้น จะบอกว่า เค้าอาสาจะเป็นคุณแม่ให้ หรือว่า ให้คุณพ่อไปเป็นคุณแม่ให้ก็ได้ แต่ผมทำไม่ได้ เพราะความรู้สึกต่างๆ บรรยากาศ มันอาจทำให้ลูกของผมต้องคิดมาก หรือเกิดการเปรียบเทียบกับเพื่อนๆ คนอื่นๆ ที่ขาดหายในเรื่องนี้เหมือนกัน มีคนหลายคน ตำหนิผมเรื่องนี้ แต่เค้าหารู้ไม่ว่า ทางที่ดีที่สุด คือทางที่ผมได้ตัดสินใจกระทำมาตลอดนั่นคือ วันแม่คือวันหยุดที่ผมกะลูกจะอยู่ด้วยกัน และผมจะพาเค้าไปซื้อของ ช้อบปิ้ง แม้น้องเว็บจะไม่มีแม่ แต่ผมก็ได้ทำหน้าที่แม่ และพ่อของเค้า มาตลอด
ที่ผมต้องทำแบบนี้เพราะว่าผมแคร์ความรู้สึกของน้องเว็บ มีเพื่อนๆ น้องเว็บเคยมาถามว่า "แม่น้องเว็บไปไหน" น้องเว็บก็ได้แต่ตอบว่า "หม่าม๊าไปทำงาน" บางทีก็ตอบว่า "หม่าม๊าไปมีแฟนใหม่" คำตอบอันหลังนี้ ผมเองเป็นคนบอกเค้าเอง เพราะต้องการสอนให้น้องเว็บได้รู้ว่านี่คือความจริง แต่ก่อน เป็นเด็ก อาจบอกกับเค้าว่า แม่เค้าไปทำงาน แต่น้องเว็บจะแปดขวบแล้ว เลยต้องสอนให้รู้จักความจริง เค้าจะได้ไม่ต้องคิดให้มากว่า ถ้าแม่เค้าไปทำงาน แล้วทำไมไม่กลับมาหาน้องเว็บบ้างเลย และนี่คือความจริง ผมจะสอนแต่ความจริง เพราะเราสองคนอยู่บนโลกแห่งความจริง และเราทุกคนก็เช่นกัน
เราอยู่กันสองคนแบบนี้ได้สบายมากแล้วครับ อาจไม่เหมือนช่วงปีแรกๆ ที่ค่อนข้างลำบากใจหน่อย ถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะกี่วันแม่ก็ตาม เราก็จะผ่านมันไปได้อย่างสวยงาม.. จริงมั๊ยน้องเว็บ ป๊ารักลูกนะ
เช้าวันพุธ ที่ 30 กรกฎาคม (09.36 น.)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น